Polina (Bastien Vìvès)

A obra amósanos a vida dunha rapaza, Polina Oulinov, desde o seu ingreso nunha prestixiosa academia de danza, a súas relacións cos seus compañeiros e profesores, facendo fincapé na relación co esixente profesor Nikita Bojinski, e a súa progresión e triunfo que a levará a abandonar o país e, co tempo, a atoparse de novo co seu mestre e mentor.

Pouco sabemos da vida de Polina cando é admitida na academia; a súa nai ten nela un proxecto, non aparece a figura paterna que, co tempo, acaba sendo sustituida polo profesor Bojinski, ríxido e disciplinado -que non frío ou sen sentimentos- detrás dos seus lentes (o momento en que os retira é unha escena de especial fermosura) que acaba implicándose na evolución persoal e artística da súa discípula, apaixonada -bordeando unha implicación persoal que o autor amosa con enorme sutilidade-,proxectando a imaxe e a personalidade de Polina ata convertirse nese pai ao que hai que deixar a un lado -despois de varios anos na academia Bojinski, Polina a abandona buscando novas alternativas máis contemporáneas- para adentrarse por un camiño persoal no que sexan as propias decisións e os erros os que atopen o camiño axeitado. 

Non esperedes unha historia sobre a férrea disciplina das escolas de ballet clásico na Unión soviética, nin unha historia política ou social, tampouco unha reportaxe sobre o ballet e o sacrificio que conleva, senon que estamos ante unha historia de aprendizaxe e crecemento, unha historia de sentimentos, amizade, lealdade, respeto, a relación entre maestro e discípulo, as segundas oportunidades, a chegada á madurez que nos permite otra unha ollada cara atrás e analizar o noso camiño.

Entendo que aqueles que busquen un debuxo realista ou de corte animado, incluso os que non podan prescindir da cor, non se sintan atraídos polos trazos pouco definidos de Vivès, sen embargo, según avance a lectura, decatarédesvos de que son perfectamente axeitados para o que o seu autor pretende transmitir e soprenderédesvos admirando cada viñeta como se cada detalle, por mínimo que sexa, estivese exactamente representado. A vosa atención estará onde a historia o require, convetrtíndose nalgo máis que nun simple e, aparentemento doado, recurso gráfico.

Polina é unha obra contida, sutil, sobria na súa execución, sensible, pero á vez emocionante, na que queda reflectida de xeito extraordinario a importancia que posúe a comunicación non verbal e a grandeza deste xénero da banda deseñada que proporciona a posibilidade de que sexan as ilustracións as comuniquen todos eses silencios, olladas, posturas, xiros, deixando que sexa o corpo o que fale nunha historia pausada -que non tediosa- que avanza paseniña e melódicamente cara a madurez.

O Autor: Bastien Vivès (11-II-1984) es uno de los grandes autores que han surgido en los últimos años en Francia. Con só 25 anos, a súa obra O gusto do cloro foi premiada no festival de Angulema (o máis importante que se celebra en europa relacionado coa BD) e cada unha das súas novas obras supón todo un acontecimento que aúna tanto a lectores rendidos á súa xenialidade como a outros que non acaban de comprender a que ven tanto rebumbio. En España, ademais, de El gusto del cloro, temos En mis ojos ou Por el imperio (no que colabora con outros autores)

Por se alguén ten algunha curiosidade, existe unha bailarina rusa chamada Polina Semionova, nacida curiosamente no mesmo ano que Bastien Vívès. ¿Puido inspirarse nela, quizais, o autor ou se trata dunha simple coincidencia?

Literatura versus tráfico

O colectivo artístico Luzinterruptus  invadiu   o centro da cidade austrialiana de Melburne cun río de libros iluminados cunhas pequenas lanternas. A instalación "Literatura versus tráfico"  sorprendeu aos conductores e viandantes, aproveitando a complicidade da noite. A instalación permaneceu na rúa un mes, e ao rematar o público recolleu os libros para levalos  para casa.

Tirado de Mesturas

Menú de Poesía: Mario Benedetti

Un venres máis ofrecemos aos nosos lectores un poema-degustación do noso menú de poesía. Cada vez somos máis os que apreciamos unha boa poesía para empezar o día. 

Que vos preste ben!

Táctica y estrategia

Mi táctica es

mirarte

aprender como sos

quererte como sos

mi táctica es

hablarte

y escucharte

construir con palabras

un puente indestructible

mi táctica es

quedarme en tu recuerdo

no sé cómo ni sé

con qué pretexto

pero quedarme en vos

mi táctica es

ser franco

y saber que sos franca

y que no nos vendamos

simulacros

para que entre los dos

no haya telón

ni abismos

mi estrategia es

en cambio

más profunda y más

simple

mi estrategia es

que un día cualquiera

ni sé cómo ni sé

con qué pretexto

por fin me necesites.

     

-->

Mario Benedetti.(Paso de Toros 1920- Montevideo 2009). Mario Benedetti foi un extraordinario escritor –poeta, novelista, contista, autor de teatro...- uruguaio, quizáis o máis relevante, xunto a Juan Carlos Onetti, deste país no século XX.

Como tantos outros autores hispanoamericanos iniciouse no xornalismo, para publicar posteriormente diversos libros de poemas –que o convertiron nun autor recoñecido- e obras narrativas tan coñecidas como La tregua (unha fermosa historia de amor de final tráxico) ou Gracias por el fuego, que analiza de xeito crítico a corrupción da sociedade.

Debido ao goberno dictatorial en Uruguay, no ano 73 tivo que exiliarse –viviu en Cuba, Arxentina e España- e a súa obra tomaría un camiño máis experimental, ata o seu regreso no ano 1983. Esa experiencia de voltar a casa refléxase no seu libro Andamios, onde relata as súas sensacións ao regresar ao seu país despois de tanto tempo. 

Pertencente á película arxentina "EL lado oscuro del corazón", unha obra especial e hipnótica na que o guión está formado básicamente por poemas de autores como Mario Benedetti, Juan Gelman ou Oliverio Girondo, deixámosvos este fragmento:









Non me resisto a ofrecer outras  maravillosas poesías de Benedetti como:

    Te Quiero

Tus manos son mi caricia 

mis acordes cotidianos  

mi amor mi cómplice y todo 

y en la calle codo a codo 

somos mucho más que dos 

y por tu rostro sincero 

y tu paso vagabundo 

y tu llanto por el mundo 

porque sos pueblo te quiero 

y porque amor no es aureola 

ni cándida moraleja 

y porque somos pareja 

que sabe que no está sola 

te quiero en mi paraíso 

es decir que en mi país 

la gente vive feliz 

aunque no tenga permiso 

si te quiero es porque sos 

mi amor mi cómplice y todo 

y en la calle codo a codo 

somos mucho mas que dos.

Novela Policíaca (V Obras de Raymond Chandler)

Raymond Chandler

El largo adiós. "A primeira vez que posei os ollos sobre Terry Lennox, el estaba bébedo nun Rolls Royce Silver Wraith, fronte á terraza de The Dancers..."

Así comenza esta novela na que Philip Marlowe, unha noite na que Terry Lennox se presenta na súa casa, axuda a este enigmático personaxe a fuxir a México sen facer ningunha pregunta. Á mañá seguinte a policía preséntase en casa de Marlowe para anunciarlle o asasinato da muller de Lennox. Pouco despois entérase de que Lennox suicidouse, pero antes envioulle unha carta na que lle envía un raro billete... Nesa carta despídese e pídelle que tome unha copa na súa memoria. Cando volta a casa, a policía pídelle explicacións de xeito violento e acaba no cárcere.
Marlowe iniciará unha complexa invesigación chea de dificultades: será deitdo e golpeado pola policía, ameazado por un mafioso e recibe un "poco amigable consello" do pai da muller morta para que deixe de facer preguntas. Finalmente, coñecerá a unha muller: Eillee Wade... que lle pide que atope ao seu marido desaparecido...

La dama del lago. Derace Kingsley contrata a Philip Marlowe para atopar á súa mujer, Crystal. A derradeira notica que tivo dela foi un telegrama no que lle informa da súa próxima voda con Chris Lavery en El Paso. Cando Marlowe localiza a este home, el di non saber nada dela. Pouco despois Lavery aparece morto na súa casa y Marlowe atopa un arma que involucra a Crystal nese crime.

El título da obra fai referencia ao "lago do Pequeno Fauno", preto de San Bernardino, onde aparecerán novos persoanxes na trama; entre eles, Bill Chase, vixiante da propiedade a cambio dunha casa, que leva unha perna ortopédica, e a súa muller, Muriel, que tamén desapareceu deixando unha nota. Durante a visita de Marlowe atoparán no lago o cadáver dunha muller en descomposición...

A editorial RBA publicou recentemente un volume no que recopila todas as novelas protagonizadas por Philip Marlowe con revelador título de Todo Marlowe

A primeira aparición de Marlowe tivo lugar en "El sueño eterno", que deu lugar a unha famosísima película na que Humphry Bogart encarna a este detective (ao igual que fxera con Sam Spade) e na que comparte protagonista coa súa muller -foi a primeira película que rodaron xuntos despois de casar- Lauren Bacall. Aquí tedas unha presentación da mesma:

                           

Libros que falan de libros

Como onte,  23 de Abril, día do libro, había tantas celebracións e actos conmemorativos, decidimos agardar a hoxe para falar de libros que falan de libros.

Evidentemente temos que principiar por "Don Quijote", xa que, como saberedes, ao final da primeira saída de Don Quijote (capítulo VI, por se tedes curiosidade), o crego máis o barbeiro fan o coñecido expurgo da biblioteca de Don Quijote, onde se fai unha visión de distintas obras da época.

Desde o pasado viaxamos ata o futuro, e tamén relacionado co lume e os libros, xa que en Fahrennheit 451 de Ray Bradbury, novela distópica na que un bombeiro, desobedecendo ao seu deber de queimar libros (sí, sí, estas a ler ben), decide salvar un libro. Deberá memorizalo para salvagardarlo dunha queima segura.





















Outra situación paradóxica prodúcese cando é unha persoa analfabeta a que quere que lle lean libros, así ocorre en "El Lector" de Bernhard Schlink, mentres que Margaritte, unha anciá que está a perder progresivamente a vista, precisa do mangallón de Germaine para seguir disfrutando da literatura en "Tardes con Margueritte de Marie-Sabine Roger.





O coñecido incio de Ana Karenina será o nexo de unión entre a porteira dun elegante edificio parisino e o novo inquilino, que provocará o encontro  con Paloma, unha solitaria veciña de 12 anos,  as dúas atoparán a felicidade nos libros en "La elegancia del erizo" de Muriel Barbery. 

Que pasaría se a Raiña de Inglaterra subira por erro a un bibliobus, collera un libro para saír do apuro, e acabase convertíndose nunha adicta á lectura sen poder facer outra cousa que falar dos libros que leu e interesarse polos que están lendo os seus subditos. A resposta a atoparás en "Unha lectora fora do común" de Alan Bennett

Nunha das recentes adquisicións da nosa biblioteca, "Las ventajas de ser un marginado" de Stephen Chbosky e na obra de teatro "El chico de la última fila" de Juan Mayorga é un profesor de literatura o que xera nos protagonistas un interés polos libros e pola escritura

Devorar os libros pode ser algo literal no caso do rato Firmin de Sam Savage, que come a chou os libros do sótano dunha librería, buscando o delicioso sabor do papel. Pronto descubre que os libros contan historias, e apaixóase por todo o que degusta, e arrepíntese de non ter sido capaz de saborear os libros xa engolidos. Pero a lectura é unha actividade solitaria e, rexeitado pola sua familia, acabará buscando a amizade do dono da librería.

O gran Gatsby (F. Scott Fitzgerald)

Aproveitando o inminente estreno da película, achegámosvos esta coñecida novela Francis Scott Fitzgerald, para que aqueles/as que vos atrevades, deades un salto sen rede no voso itinerario lector e tentedes introducirvos neste clasíco da literatura do século XX.

Non será un camiño doado, non esperedes acción trepidante nin intercambios, deixade que a trama vaia desenvolvéndose de xieto paseniño nas súas primeiras páxinas para que unha vez coñecedores do ambiente e dos personaxes que se moven no seu interior, descubramos os seus segredos, as súas motivacións, un fresco dunha época que, se tedes un chisco de ambición, vai resultar unha gran experiencia.

Para abrir boca, deixámosvos co trailer da película dirixida por Baz Lührman, o mesmo director de Romeo + Julieta ou de Moulin Rouge.

Situada nos felices anos 20, Nick Carraway, que é o narrador da obra, chega a Nova Iorque para facer fortuna e instálase en West Egg, unha zona residencial na que xunto coas vivendas máis modestas -como a súa- proliferan as grandes mansións. Os seus primeiros amigos alí son Tom e Daisy Buchanan, a súa curmá, e Jordan  Baker, muller pola que sinte unha gran atracción.

Un día Carraway recibe unha invitación para acudir a unha das habituais festas na casa do seu veciño, Jay Gatsby. Alí, o que Nick descubre vai moito máis alá do que imaxinara,,, Alí todo o mundo murmura sobre o anfitrión e a orixe da súa fortuna.... pero ninguén parece saber moi ben quen é esta persoa. Nick síntese entre sorprendido e halagado cando o mesmo Gatsby achégase a el e invítao a pasear con el no seu avión ao día seguinte.

Esta primeira parte da obra nos presenta un mundo suntuoso,  frívolo, de festas espectaculares e xente á última moda , pero o autor da un xiro no argumento e comezará a amosarnos os segredos máis persoais de Gatsby. Pouco a pouco, o argumento complícase cando fan aparición novos personaxes relacionados co pasado de Gatsby ata un final no que a acción e os segredos de cada un dos personaxes acadarán un camiño sen retorno.

Novela Policíaca ( IV Obras de Dashiell Hammett)

Seguimos presentándovos as novelas clásicas do xénero policíaco. Agora cruzamos o charco en dirección aos Estados Unidos na década de 1930.

Dashiell Hammett

El Halcón Maltés. O falcón maltés, ao que fai referencia o título, é unha estatua con forma de falcón incrustada de xoias e xemas que os cabaleiros da orde de Malta regalaron ao emperador Carlos V 1530. Agora despois de múltiples peripecias, a estatua está en San Francisco.

Unha muller visiblemente alterada chega ao despacho dos detectives Sam Spade e Miles Archer aos que lles pide que investiguen a desaparición da súa irmá. Spade amosa certas dúbidas sobre a veracidade da historia que lle contan, pero acceden a investigar o caso. Non tardarán moito en decatarse de que detrás das palabras daquela muller se agocha un complicado e turbio caso arredor dunha estatuiña con forma de falcón que implica a moitas persoas moi pouco acosellables. A morte do seu socio, será o punto de partida para que Spade se adentre nun mundo perigoso e deba sacar o peor e o mellor de sí mesmo para sobrevivir.

La llave de Cristal. Ned Beaumont, un home de escuro pasado, é o amigo leal de Paul Madvig, un gangster dunha cidade sumida nunha guerra de bandas e que apoia  a elección do senador Henry, pai de Janet, da cal Beaumont atópase fondamente namorado.

O clima da cidade comenza a escurecerse cando Taylor Henry, fillo do senador aparece asasinado e todo apunta á culpabilidade de Madvig. A partir dese intre Beaumont investigará o crime utilizando todo tipo de estrataxemas, legais, e non tanto, utilizando a astucia e moitos outros xeitos de investigación confiando na inocencia do seu amigo.

El Hombre Delgado. Nick Charles é un detexctive privado retirado que debe investigar o crime da secretaria dun ex-cliente seu, o inventor Clyde Wynnat, principal sospeitoso do mesmo e que unicamente se comunica por carta co seu avogado. Adermis, a famila de Wynnat, bastante peculiar, tampouco axudan moito á investigación, contando a súa propia versión dos feitos e facilitando información enganosa, de tal xeito que Charles dubida de todos eles e dos intereses que ocultan. Para acabar de complicar as cousas, aparecen na trama o avogado e un ganster -o novo marido da ex muller de Wynnat-.

Nada resulta ser o que aparenta e pese a que todos eles tentan desenguedellar o misterio, non fan máis que enredela cada vez máis.

El agente de la continental. Recopilación de relatos protagonizados por un detective -do que nunca sabemos o seu nome- que traballa para a Axencia Contiental, nos cales atopamos os ingredientes básicos do xénero negro: crimes, persecucións, enganos, pelexas. Un detective duro que sempre ronda o fracaso, personaxes que non son o que parecen... Se queremos coñecer de onde proceden as bases e os tópicos que hoxe conforman este xénero, temos aquí claramente unha das súas fontes principais.

Deixámosvos aquí, a famosísima película completa "El halcón maltés" para que comprobedes a enorme aportación de Dashiell Hammett á hora de establecer as bases da novela policíaca moderna. Premede e comprobádeo por vós mesmos/as.

Menú de poesía: Raúl Vacas

Hoxe para ler temos no noso menú unha poesía do salmantino Raúl Vacas, que no seu libro "Esto y ESO" aproxima a lírica a todas as materias da Secundaria. Espero que vos preste!

POR TUS HUESOS

Déjame acariciarte el parietal,

anudar tu pulsera el escafoides,

ponerte algún pendiente en el mastoides,

embriagarme de ti hasta mi nasal

y así podré sentir tu temporal

y olerte hasta romperme el esfenoides.

Puedes llorar sobre mi coracoides

y franquearme un beso en el frontal.

Tu amor se agazapó fuerte en mi horquilla

y aguarda a  galopar sobre mi isquión

al ritmo y al compás de la canilla.

Y déjame bailar con tu ilión,

modelar tu perfil en mi costilla,

rozar en cada abrazo tu esternón.

Raúl Vacas (Salamanca 1971)

Unha das voces máis interesantes da poesía xoven española, cunha personalidade apasionante no corpo a corpo, un verdadeiro creador e potenciador de inquedanzas. A sua poesía é sorprendente, pero tamén fascinante, do máis próximo ao corazón novo.

Dí o poeta: "Escribo porque resulta que escribir es capturar, desinfectar, diagnosticar, descifrar y autopsiar todo cuanto está en el límite de nuestros ojos, oídos, labios o tacto, las únicas posibles coartadas para el engaño de las musas, las herramientas que dan forma a una palabra o una lágrima o un beso rojo de mujer. Y aquí no hay fórmulas de agua o mecanismos de reloj que expliquen cuanto pasa. Como tampoco existen muchas veces en la epilepsia de escribir”

Jonas Fink (Vittorio Giardino)

Jonas Fink é a historia dun rapaz checoslovaco na Praga dos anos 50 ocupada polos comunistas. A historia iníciase cando Arthur Fink, o pai de Jonas, é apresado por contrarrevolucionario e o seu entorno familiar vese burtalmente golpeado. A partirres de entonces, o protagonistas debe iniciar unha rápida transición para abandoar a súa infancia e enfrentarse a unha dura realidade vital que non lle porá as cousas doadas e que ademáis terá que superar a cruel discriminación que él e a súa nai reciben por parte das autoridades comunistas.

Jonas Fink está dividida en tres partes 1/ La infancia, 2/La adolescencia e 3/ La juventud . En cada unha de eles vemos como o seu protagonista vai madurando e crecendo ante a adversidad dun país do bloque comunista nun contexto de Guerra Fría. Jonas Fink terá que loitar por conseguir un traballjo digno nun réxime represivo, pero tamén descubrirá uns ollos azuis que transformarán a sua adolescencia. 

Para os que non coñezan a Vittorio Giardino encontrarán un  autor de tintes clásicos, cun estilo que entra dentro do que se denomina "línea clara", cunha excepcional cualidad para describir o cotidiano sen que resulte monótono, senon máis bien ao contrario, pois entre as suas viñetas vemos discurrir o tempo de xeito fluido deslizándose, asi como Jonas Fink madura e descubre, cada vez con ollos menos inocentes, en qué consiste vivir.
Unha delicia de obra.

Dirixido a: os que querades disfrutar dunha fermosa historia de formación nun ambiente hostil na que sempre quedan momentos para disfrutar do amor e da esperanza. Para aprender a vivir. Ademais, por suposto, de coñecer cómo era a vida nun país do Pacto de Varsovia a partires dos anos 50. 

Se te gustou, proba con Persépole de Marianne Satrapi ou Marzi, de Sylvain Savoia e Marzena Sowa.

Novela Policíaca (III Obras de Agatha Christie)

Despois de citar a distintos autores e presentarvos aos seus/súas investigadores/as máis senlleiros, como non podía ser menos, temos que facer unha pequena listaxe con algunhas das súas obras máis coñecidas para que non dubidedes nin un segundo en lanzarvos a por eles. Aquí as tedes (que non quede por nós).

Agatha Christie

Dez Negriños. Dez persoas reciben  sendas cartas asinadas por un descoñecido que se fai chamar Mr. Owen nas que os invita a pasar uns días nunha mansión que ten nun illote, a illa do Negro, na costa de Devon. A primeira noite, despois de cear, unha voz acúsaos a todos eles, de ser culpables dun crime no seu pasado. O que nun principio semella unha desagradable broma deixa de selo cando un dos invitados morre afogado tal e como se explicaba nunha canción infantil pendurada da parede de cada unha das habitacións. 
A medida que pasan os días, os invitados van morrendo, asasinados de xeito sempre relacionado coa canción. Os supervivintes decátanse de que non hai ninguén máis na illa, polo que o asasino debe ser un deles. Pero quen?

Asasinato no Orient Express. Despois de resolver un caso, Hercule Poiriot volta a casa no Orient Express porque nesa época non adoita levar moita xente, pero esta vez non é así. Pola noite escoita un berro no compartimento veciño, pero non lle da moita importancia e durme ata a mañá seguinte. Esa noite, a neve impide que o tren siga o seu camiño. Á mañá seguinte, Poirot é informado de que o home que viaxaba no compartimento contiguo ao seu, Samuel Ratchett, foi asasinado brutalmente con doce coiteladas.

O Asasinato de Roger Ackroyd. Nunha pequena e tranquila vila inglesa, King´s Abbott, a señora Ferrars apareceu morta, víctima dunha sobredose de somníferos. Un ano antes o seu marido tamén falecera, oficialmente víctima dunha gastrite aguda, ainda que para Caroline Sheppard, irmá do doutor da vila, tratouse dun asasinato por envenenamento. Pouco despois aparece o cadáver de Roger Ackroyd, un acaudalado veciño da vila do que a señora Ferrars estaba namordada, cunha daga tunecina cravada nas costas. Caroline sospeita que existe algunha relación entre as tres mortes. Para axudala, na vila hai un novo veciño co curioso nome de Hercule...

Por último, que esté interesado en coñecer algo máis da autora -e ten unha vida máis que interesante- pode acudir a esta colección (non vos deixedes enganar pola nota de "Para maoires de 9 anos") nin polos debuxos de ton infantil que posúe, porque a información que ofrece é moi válida.

Me llamo... Agatha Christie, Ferran Alexandre e Carles Arbat. Editorial Parramón.

Segue lendo

A librería Gandhi de México sorpréndenos unha vez máis con unha boísima campaña de animación a lectura.

E como mostra, este video









Tirado daquí

Novela Policíaca (II Vocabulario)

Novela Policíaca: Poderíamos definir este subxénero narrativo a partires de que o seu argumento amosa a resolución dun caso policial, usando a razón e baseándose na investigación e na intelixencia do policía ou detective encargado do mesmo.

Novela Negra: Recibe este nome porque moitos relatos deste xénero se publicaban nunha revista estadounidense chamada “Black Mask”

 e a editorial francesa Gallimard editaba este tipo de novelas nunha colección chamada “Serie Noire”.

En Italia reciben o nome de Giallo  (Amarello) por unha razón semellante, xa que eran publicadas nunha colección que tiña as tapas desta cor.

Whodunit: Termo procedente da expresión inglesa “Who done it?” (quen o fixo) no que se ofrecen ao lector distintos indicios sobre a identidade do autor dun delito para que poida deducilo antes da solución final que, por suposto, soamente nos será revelada nas derradeiras páxinas da novela.

Dentro deste subxénero policíaco destacan as novelas coñecidas como “misterio do cuarto pechado”, na que o lector e o investigador de ficción deben dispoñer da mesmas oportunidades e pistas para resolver os feitos, buscando que o lector teña como obxectivo facelo antes que o propio investigador.

Hard Boiled: Este termo fai referencia a un subgénero dentro da novela negra que presenta ambentes violentos bastante explícita e escenas de contido erótico en maior ou menor medida.

Pulp: Termo popular que non se refire a un xénero literario senón a un formato de encadernación barato e de consumo popular, de revistas especializadas en narracións bastante simples de aventuras, acción, terror ou policíacas con ilustracións que complementaban o argumento da narración ao xeito do cómic.

A palabra Pulp fai referencia ao desecho de pulpa de Madeira coa que se fabricaba un papel amarelado, de moi mala calidade, sen guillotinar e de custo moi barato co que eran impresas estas revistas.